Bir mum aleviyle boyanır
her gece kızıla.
Saçların kızıl…
Dudakların kızıl…
Gece kızıl.
Erir içim bir mum ışığıyla
gözlerinde.
Şarap sarhoşluğunda başım
Sözcüklerim yalpalar dudaklarımda.
Anlatamıyorsam gülüm çaresizliğimi
beceremediğimden bakmayı.
Ve titriyorsam üstüne küçücük bir mumun
korktuğumdandır karanlıktan.
Bir mum daha yak benim için
getiremezse sonunu gecenin tek mum.
Kayıt Tarihi : 28.11.2002 08:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hakan Keskin](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/11/28/kizil-karanlik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!