Kızıl Kanatları Umutlarımın

Kızıl kanatları ufkun ötesinde
Güneşe değiyor umutlarımın
Dağlar morarıyor üşümüş gibi
Sen
Düşüncelerimin sahibi
Nereden buluyorsan bu hazan sıcaklığını
Bir ateş yakıyorsun
İçine düşmeden ısınamıyorum

Özlemişim donmuş kentlerin meyhanelerini
Seni cebimden çıkardığım kağıtlara yazdığım
Seni yüreğimden çıkardığım kelimelerle anlattığım
Tanımadığım adamlar oturuyor yanımda
Kanatlanıp uçacağım bilmiyorlar
Yaktığın ateşleri düşünüyorum

“hayatın provası yok” diyor meyhaneci
Unutuyorum yeniden gelmeleri
Şansımı kendimde deniyorum
Kendim her şeyden daha sahici
Hayalimde yalnızca sen kalıyorsun
Sıcacık oluyor odam
Pencerelerimde rengarenk perdeler
Tüller arasından seyrediyorum yaşananları
Bir koşuşturmacadır sokaklarda
Sorsan
Sebebi ekmek parası
Gece ile gündüz arası
Hayatın yaşanması ne zamana kalmış
Bilen yok
Hayatı sorsan
Bir ev
Bir araba
İçkisiz kumarsız bir koca
Dırdırsız bir kadın
Varsa yaşadın

Rüzgar estirebilir miyim
Derinliklerinde ne var uzayın
Niye bir yüzü hiç görünmez ayın
Hangi taşın
Altına elimi soktum
Sormayın
Zamanı yok insanların

Sen kaldın heyecanlarımın sebebi
Gözlerinin derinliklerinde kaybolduğum kız
Kara deliklerindeyim evrenin
Sırrını veremiyorum bildiklerimin

Düşlerim
Düşüncelerim karıştı
Kızıl kanatları ufkun ötesinde
Güneşe değiyor umutlarımın