Kızıl İhtilal Şiiri - Esra Nizam

Ben tarihin kılcal damarında yürüyen
bir ihtilalin kızıl ateşiyim.
Kendi yaramdan uygarlık kurdum,
isyanımdan krallık devirdim.
Yalnızca tek bir cephe vardı ki her seferinde yenildiğim;
komutanı da askeri de bendim.
Kendime yenildikçe keskinleşti kılıcım.
En kanlı savaşım benle, bana karşıydı.
İlkel ruhumun kıvılcımlarında
medeniyetin ayak basmadığı düşlerimi bizzat yaktım.
Kendimin içinde ateşi bulan ilk insan bendim.
Ve tarihin ilk meydan dayağı,
içimdeki medeniyeti alnından yaraladı.
Çağ artığı insanlar taşladı adımı.

…

Yıkıldığım yerden hüküm sürdüm.
Kendi gölgemden devşirme erler yetiştirdim.
Dehlizler inşa ettim ruhumun surlarında.
Hep savunmada kalmak benim kararım değildi.
Doğuştan bahşedilen bir lanetimdi.
Bütün gizli geçitlerim
deliliğin alevli karanlığına çıkıyordu.
Ben, kendime rağmen ayakta kalan son ihtilaldim.
Siyaset bilseydi kralsız soytarılar,
tarih öncesi sözcüklerim darbe de yapardı icabında.
Taşlara kazılı el yazım
okuma yazma öğretirdi uygarlıklara.
Asırlar sonra keşfetilen topraklarda
ganimetim şiir olurdu.

…

Bir tünelde büyüdüm ben,
ışığı öğrenmeden öğrendim körlüğün mimarisini.
Her sokağın altında bir sır,
her sırda biraz çocukluğum kaldı.
Beni pusulalar bulamazdı,
haritalar adımı bilmez.
Coğrafyanın karakterine sövdüğüm için
sürgün edildim.
Cennetten geriye yürümek istedim çıplak ayakla.
Başkaldırışım ,
cehennemde devrim yapsındı gerekiyorsa.
Ben hiçbir çağda dayatmalara uymadım.
Ve hiçbir zaman adi adım yürümedim ,
ikinci el insanların arasında.

…

Mağarasını krallık sanan yontma insanlar
Cilalı yaşamaya ezelden aşinaydılar.
Benim tabiatım aykırıydı onlara.
Yağmalanmış şehirlerin kimsesizliğine
sahip çıkanları bağrıma basardım hep.
Çocuk sesine hasret ,
paslı bir salıncaktan düşüp
Allah’ın yanına devrilmek isterdim.
Tek dileğim insanlığın fazlalığından arınmaktı,
yalnızlıkla soy bağım topraktan.
Tenim meridyenleri kanatan sıfır noktası.
Ne insanı göklere çıkardım,
ne de gökleri insanın kirine indirdim.
Ben tarihin kılcal damarında yürüyen
o kızıl ihtilalin son nefesiydim.
Dünyaya başkaldıran tarafım
Yaradana en yakın duran yanımdı aslında.
Ve şüphesiz ki:
En mert düşmanı bendim kendimin.….

...

21.11.2025
21.25

Sevmedim medeni sizleri !Mağaranızın çatısı yok.Şiir damlamıyor ruhunuzdan.Lafügüzaf bilir diliniz,kirletmeyiniz sesimi.Ben yokluğun içinde büyüttüm dizelerimi.Siz bilmezsiniz.Sadece
şiire ve Allah a sarılmaya ihtiyacım vardı.