*Kızıl Halka Şiiri - Hüseyin Sönmez

Yeryüzü ile gökyüzü arasında,
Kızıl bir halka,
Gecenin karanlığında
Sarmış dolamış
Dünyayı boynundan,
İçinde dolaşan insan soyundan
Mahlûkat,

Çaresiz ve kırılgan,
Bir oraya,bir buraya
Dönüyor.

Yıldızlar akşamın sessizliğinde,
Göz kırpıyor,onlara,
Aşk ilan edercesine,
Her şey burada kalıp bitercesine,
Dolanıyorlar.
Olup bitenden habersiz.

Belki zavallı,
Belki kimsesiz,
Sabaha kadar aşk...

Kızıl halka doyunca,
Dünya aydınlanınca
Aşk şimdilik bitiyor.

Ta ki yeni bir akşam
Oluncaya dek...