Kızıl Gün Şafagında Şiiri - Bülent Baysal

☆KIZIL GÜN ŞAFAGINDA☆

Yangın var, açmaz olmuş bir tek gonca
Yüce daglarımda duman var tonca
Koymazlar yetişsin dört yaprak yonca
Ayaz düşmüş kızıl gün şafagında
Bekle bak daha neler göreceksin

Bir garip ozanım, meçhule yolum
Anadan üryanken sızlamış solum
Hiç bahar görmemiş kuru bir çölüm
Ayaz yemiş kızıl gün şafagında
Doruklara bak sende seveceksin

Dertler içinde geçip gitmiş sevdam
Yokluk belasına ölümüne kavgam
Candan bıktım, söyle kime bu tafran
Ayaz yemiş kızıl gün şafagında
Hasret enginlerinde yüzeceksin

Karlar yagmış, özlem boylu boyunca
Koklamadım baharları doyunca
Eski yaradan kabugu soyunca
Ayaz yemiş kızıl gün şafagında
Dipsiz kuytuluklarda yiteceksin

Umut yok, şiraze kaymış kulluktan
Tiksindim be insan denen mahluktan
Bıktım şu ciğere batan soluktan
Ayaz düşmüş kızıl gün şafagında
Dert deryasında yitip gideceksin

Bülent Baysal
09/07/24