Kızıl gece Şiiri - Berna Bayat

Varoluşun vazgeçilmez hüznüyle;

tutunmaya çalışıyorduk hayata.

Dünya dar bir koridordu sanki.

Yaşamı zorlaştıran ne varsa;

Katre katre yerleştirdik hayata.

Tarif edilmeyen acıları ihtirasları, pişmanlıkları

ve derinlere saklanmış mutlulukları

vardı hayatın…

Yaralı bir ceylanın tufana kapılma korkusuyla yaşıyorduk.

Kırık aksak bacaklarımızla;

Yüreğimiz çoğu kez tutsak düşüyordu başka yüreklere.

Teslim oluyorduk;

bile bile…

Göz göre göre.

Bazı günler,

siyaha sarılıyorduk kızıl gecenin matemiyle.

Kazıyorduk etimizi;

göğüs kafesi kırık bir kemikle…

Ve biz yitip gidiyorduk.

Bin çığlık kopuyordu;

sabahı zor eden yüreklerde.

Martılarda feryat figan…

Dostumuz oldular,

bu kızıl gecelerde…