Kızıl Elma Uğruna Şiiri - Nihal Mirdoğan

Beyin zarına sülük yapışmış kafalardan
Aklım fikrim sızlarken,benim başım yoruldu
Çağırırken atları küheylan destanından
Kır atın nallarından, benim koşum yoruldu

Tâ Tuna'dan yıkanmış ak pak cümlelerimle
Hazar'dan iki at bir vezir hamlelerimle
Orhun'dan, Seyhun'dan su içtiğim ellerimle
Düşmanı mat ederken, benim döşüm yoruldu

Âniden kükreyen ses, nabzımda duyulunca
Söğüt ilinden atlar, yollara koyulunca
Ecdadımın kanları damarda sayılınca
Ötüken'e koşmaktan benim peşim yoruldu

Al bayrağı burçlara ancak bozkurtlar çeker
Cihân şümûl bir kavim, dağlara tuğlar diker
"Yâ Allah Bismillâh'la " kılınç çeker, yay büker
Ülküsüze çatmaktan benim kaşım yoruldu

Kâh Kaşgar,kâh Altay'dan inleyen şairsem ben
Erciyes ,Ağrı gibi vatana dairsem ben
Türkmen,Yörük, Avşar'dan yazılan şiirsem ben
Bir gün gerçek olacak,amma düşüm yoruldu

Hani şu Turan var ya Kızılelma kolunda
Hani müebbet ülke Ziya Gökalp dilinde
Yürür iken, Turan'la kâinatın yolunda
Mefkûre zeminli her millî taşım yoruldu

Tüm âleme yayılan Cihân vardır özümde
Şanlı Kür-Şâd marşları her dem pişer közümde
Altay'lardan Tuna'ya şakıyan her sözümde
Şu gönlüme tünemiş turna kuşum yoruldu

Kanat çırparken sordu; -Nasıldır Türk elleri ?-
Hani Tanrı dağının esiyor mu yelleri
Diyemedim ki,Türk'süz yürüyen bellekleri
Tıkdığım yedi iklim, dört bir köşem yoruldu

Türk'süz beyinin yoktur Vatana getirisi
Falanları,filanı, dozlarının serisi
İlim irfansız etin serttir çakal derisi
Deriyi çiğnemekten azı dişim yoruldu

Otu söküp köke bak derken şanlı atalar
Kulağı tıkadıkça büyüdü ya hatalar
Limanlar değişip de, bozulunca rotalar
Her yeni güne açan şol güneşim yoruldu

İstikâmet,birlikten ,millî ülkü yönünden
Tam tersine dalanın hinlik akar kanından
Nice serdengeçtiler vazgeçtiler canından
Dediler ; -Hilâle meyl'eden nâ'şım yoruldu ! -

Velhâsılı ;Bu devrân gafili döksün Tanrım !
İblisin çocukları diz üstü çöksün Tanrım !
Turan'dan her bir Türk'e ihtişam aksın Tanrım !
Kızıl Elma uğruna yazım kışım yoruldu