Kızıl Elma Şiiri - Coşkun Koçhan 2

Karasu şah damarım Aras’sa göz pınarım.
Altay’dan duman tüter ben ağrıda yanarım.
Bu nesilden nesile sürü gelen bir sevda.
Sevdamdan koparılsam canım gitti sanırım.

Volga da şanlı mazi, Tuna atiye sesim.
Tanrı dağı ciğerim, Toroslardan nefesim.
Neslim benim her şeyim, bu yalancı dünyada.
O nesile liyakat, vallahi tek hevesim.

Fırat da efkârım var, Dicle bilir sevdamı.
Gönlümü esir almış al bayrağın endamı.
Yılmadan usanmadan, ant olsun her zamanda,
Asırlar sayfa sayfa yazacaklar sevdamı.

Ergenekon da doğrum, soyum hala oralı.
Unutmak soysuzluktur, ödenemez vebali.
Yüreğime düştükçe ecdadımın ahvali,
Çağlar bu deli gönül, tarif olunmaz hâli.

Sinede çelik yürek, dilde tekbir sesleri,
Şehadete odaklı, duyduğu hevesleri.
Tevhit ile kükreyip, coştuğu nefesleri
Mazluma kol kanattır, zalime zulüm gelir.

YUSUFOĞLU ne desin, haz duyduğu nesile.
Mevlâ ya hamdü sena, öze kıldı vesile.
“Kızıl Elma” ülküsü, hedefidir silsile.
Yürekler çelikleşir, damarda heves ile.

Yusufoğlu