Kızıl Elma Şiiri - Hıdır Mungan

kızıl elmam,
kanlı belam
cehennemidir sıcağı memleketimin
her tarafı dağ,taş;
tetiktedir gökkubbesi;
tetiktedir arş.
Habil ve Kabil yirmidört saat cenkte
ezgileri mırıl mırıl ahenkte;

mezopotamyamdan akar kanlı Fırat
bir damla su vermez hey hat...

mezopotamya
kızıl elma.
çocukları yalın ayak,
hani gençleri dertli,
anaların susmaz dillerinde ezgisi,
susmaz bu ovanın dinmez;
dinmez Huseyni matemi.

kızıl elmam
susukun toprağında kanı dökülmüş biri vardır bilirmisin?
şimdi bırakma kafamı gövdemin üstünde;
bırakma! utanırım
dök kanımı toprağına
kanım karışırsa Huseyn'in kanına;
o zaman ALLAH diyerek uyanırım.

kanlı ovam
nasıl? kıydın o yiğide
nasıl? öksüz bıraktın benide,
nasıl? yetim bıraktın kendinide,

kızıl elmam,ya Huseyn'i ver,ya beni al.
yada bırakma gövde üstünde başı.
Huseyn için tutma taş üstünde taşı.
MEÇHUL'ün bu detli naaşı
o zaman rahat bulur;
ey başımın tacı.
başımın tacı kızıl elmam.
ey sevgilim mezopotamyam...

meçhul şair
by_derdoo
Hıdır Mungan