Kızıl kanlar damlıyor,
Bu hançerin delip geçtiği yerden...
Sorgusuz sualsiz öldürüyor.
Tükeniyor içimde her nefes...
Alıp sonsuz,uçsuz uçurumlarda,
Düşmelere an kala...
Korkunç rüyaların sabahı gibi,
Uyanmanın mutluluğu dudağımda.
Ben zalim gördüm,
Zalimlerden örgüler ördüm.
Üstüme şal diye aldım sarıldım,
Kızıl kanımda kendimi boğdum!
Umudun yolculuğudur bu...
Kaç kez el salladım kendime.
Sende kendimi sordum.
Yoruldum...
Yoruldum...
Yoruldum...
Kayıt Tarihi : 6.12.2010 00:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mi Neden](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/12/06/kizil-dua.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!