Alem’irşad kıldın ömrün boyunca
Yine de öpmedin zalim dünyayı
O kadar mest oldun kendi yüzünden
Sanki içer oldun kızıl deryayı
Kime nazar etsen abâd oldu da
Yine de çıkardı kılıçla, yayı
İnsanoğlu anlamaz, cüheladır
Nurunu saklama, sürme boyayı
Başına üşüşür sadık köpekler
Bu yüzden ayırt et yalan, riyayı
Herkes asker bilir, oysa bakansın
Billâh böyle gördüm sanki rüyayı
Bil ki, düşünmekten biçare oldun
Rabb artırsın gözünde ki ziyayı
Şenol’sun Özbek’ler, Kırgızlar ve Türk
Fikrin terk etmesin iman, hayâyı!
Kayıt Tarihi : 5.2.2012 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
(Değerli düşünce ve fikir adamı Em. Yarbay Şenol ÖZBEK ağabeyime ithaf olunur...)
TÜM YORUMLAR (1)