Kızıl Derili Ağıtı Şiiri - Hayrullah Gülsün

İliklerime işler zamanı aşan hikayen.
Yanık ağıtın yakar İçimi ta derinden,
Acıların dökülür nağmelerinden,
Hissederim yağmur çubuğuna
Can veren nefesinden.

Teni kızıl insan, başında tüy.
Yüreğinde bulunurdu güzel huy.
Dört nala keyfince koşardı atların.
Yetiyordu sana çiçek yüzlü çocukların.
Altında küçük hayallerinle mutlu yaşadığın,
Derme çatma, bezden çadırın.
Kıymetlindi ata yadigarı toprağın.

Renkli gözlerini kara toprak doyursun,
Doyumsuz nefisli Beyaz ırkın.
Kirli elleri çaldı temiz ekmeğini.
Karanlığa mahkum gönülleri
Söndürdü tüm neşeni,
Viran etti sevimli memleketni.

Ayaklarının altında çiğnendi toprağın.
Öz vatanında yıllar yılı sürgün yaşadın.
Vicdanlı yüreğinde birikti dayanılmaz acıların.
Hissene düştü ateşi sönmeyen anıların.
Nerede Mezarı kayıp ataların.
Söylesene acılarına yoldaş olayım.
Yalan Tarihin anlatmadığı hikayen.
Milletini deri yüzen cani gösterir,Batılı düzen.