Kızıl bulutlar Şiiri - Nermin Devrimci

Gecenin üçü demiyeceğim.gecenin kör içindeyim.
Kor ateşlerdeyim demiyeceğim,
Ateşim yıldız olup aydınlatmış sanki gökyüzünü.
Kızıl bulutlar sarmış gecenin her bir yanını..

İçimde ezgin aşkların çıldırtan senfonisi çalmakta,
Karanlığa gömülü ruhum bir ışığı aramakta o kızıllıkta.
Aynı bulutun aynı gökyüzünün içindeyiz,
Ben bir uçta sen bir uçta.

Mayıs böcekleri eşlik ediyor feryadına yüreğimin.
Adım atsam sanki yanındayım.adımını atsan yanımda.
Ayaklarım o kadar küçük ki adımlarım ulaşamıyor sana,
Adımların o kadar büyük ki,aşıp gidiyoromuzlarımın üzerinden.

Dönüp bakamıyorum nerede olduğuna,
dönüp bakamıyorum ne kadar yol aldığıma.
Arada karanlık,arada derin bir boşluk..
Kayboluyorum o kızıllığın ortasında,ellerim umutlara asılı.

Bilinmezlikler yüreğimde,yüreğimde kopkoyu bir boşluk.
Hüznün nefesi doluyor aniden ciğerlerime.
ciğerlerim patlamış,nefesim yok.
Et kemik yığını sanki bedenim..
Bedenim yok,ruhum sonsuzlukta kaybolmuş.

Üşüyorum..çok üşüyorum..Biliyorum sende üşüyorsun.
Buz gibi yüreğine buzdan heykelini işliyorsun..
O heykel ki güneşe hasret,karanlık duyguların esiri
Kızıl bulutlar içinde bıraktığın esere gülümsüyorsun.

.