Kızıl -ay- Şiiri - Serhat Sungur

Doğusu haksız neden,
Direnişi nedenli,
Ölümü nedensizdi.
Geceleri siyaha o boyamadı.
Hangi acıyı hissetse
Görür,
Zulme direnir,
Sevince ortak olurdu.
Derinlemesine
Sürekli acınası halleri vardı.
Biri diğerini üzmeyen sözü
Amaçlı düşünceleriyle
Yine her hüznün bekçisiydi o.
Velhasıl beraat verirdi
Öksüz olan
Akşamdan kalma durumlarına.
Haksız olan senliyi de,
Haklı olan benliyi de iyi bilirdi o.
Tarafsızlık üstün niyeti
İlkesi oldu.
Yoldaşlar diye her cümlesine
Başlarken,
Kulak kabartır
Pür dikkat
Ona bakardım.
Paragraf açar gibi bölen
Cümlelerini,
Coşkun
Duygularıyla bütünleştirirdi.
Uzun Uzun satırlara başlardı
Yazmaya başlayınca.
Birde o kadar güzel diki.
Sana baktığında,
Sözler kıyafetsiz kalır
Gözler hayale dalardı sanki.
Onu gördüğünde fikirler
Hep o anda devşirilen anlamlarıyla
Sıraya girerdi.
Kalp atışı bir adım daha yaklaşırdı
O gizlenen sevda içerde.
Nerde durduğumu göremedim onda
Ama,
Ne olduğu hep bende kaldı.
Sen şimdi o hatıralarına bakıyor,
Unuttum sanıp yakınıyorsun ama,
Ben hep onlaydım , onunla kaldım.
Bir ondan kalan
Üç fidanı,
Birde
Hafif güldüğü
Bana döndüğü
O ağaç altını
Unutmadım, unutamadım.