Kızıl Aşam Şiiri - Yavuz Selim Polat

Gökyüzünün sonsuzluğunda
Ufkun belirsizliğinde
Güneşin kızılığında gün batıyor
Yine akşam oluyor
Gül dalında,kır çiçekleri toprakta
Hyat alınan solukta
Hepsi akşamın kızıllığında soluyor
Dallarda ürperten ölüm rüzgarı
İçimi boğar kızıl akşamın karanlığı

Ümitlerimden uzağım sanki
Yollarda hasretin dönemeçleri
Garip bir his dolar içeri
Odanmın içinde dalgalar
Hayallerimin dört duvarına çarpar
Gümüş renkli geminin direklerini kırar
Açılmaz yelkeni umutlarım batar

Akşamın kızıllığında
Ölüm rüzgarlarının esintisinde
Hayattan bir gün daha gidiyor