Kızıl Akşamlar, Mor Geceler, Pembe Şafaklar

Bilirmisin sevgilim?
Seninle akşamların kızıllığı,
Mor gecelerin büyüsü,
Pembe şafakların keyfi başkaydı.
Saçlarım neden ay halesi beyazı şimdi?
Benzim soluk, gecelerde sönen yıldızlar gibi.
Sen varken çevremde her şey,
Evreni taptıran venüs gibi ihtişamlıydı;
Hatta, Sirius yıldızından daha parlaktı.
Şu naciz kalbim içinde o gül yüzünü taşırken,
Gelmezliğin inan diken gibi batıyor.