Kızıl Akşamlar Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

İstemiyorum kızıl akşamları,
Batacaksan bat güneş,
Eyvallah etmem,
Sen de ölümlüsün benim gibi;
Ama ben,
Morlukların efendisiyim!
Yeşillerde yüzdüm,
Yaşadım oranjlarda,
Lacivert gözlerde seviştim,
Ben sevmem kızılı,
Olmasın kızıl akşamlar.

Ben
Karagülleri severim,
Vefasız kırmızı, sarısı,
Mor olsun dudakların;
Ne zaman bir yıldız çaksa kara gecelerimde,
Bir kızıllık kaplar içimi,
Korkarım;
Ben morları istiyorum,
Sizin olsun kızıllıklar.

Ak güvercin saldım sevgiliye,
Avcı oldu,
Vurdu kanadından;
Ak bir gül diktim bağıma,
Çabuk çıktı gençlik çağından;
Aklara büründüm temiz görsünler diye,
İnanmadınız;
Ne oldu pembe yanaklara vuruldunuz da,
Ne yazdı?

Oysa
Kara kartallar kaptı bak şimdi sizi,
Kızıl güneşlerde kavrulup sarardınız;
Bak,
Zaten kara topraktım ben,
Sarardım toprağa düştüm,
Mor zambaklar açacak üstümde,
Bak yine siz aldandınız.

Mavi menekşelere,
Bal gözlü,
Ak papatyalara takılmış gönlüm,
Onlarla geçsin kalan ömrüm.

22.Temmuz.2009 21.55