Kızgınım Bugün Şiiri - Abdülvahit Baydar

Şiir yazmam lazım
Yoksası yok
Ben yokum onun ötesinde
Aklım dumanlanmış
Sallanıyor gözümün önünde
Can denen mefhumun ucuz bir portresi
Düşmekte ruhumun gölgesine
Bırakıyor silik bir izdüşümü
Yakıyor her yerimi delicesine
İzlerken bilincimin aşüfte metresi
Koşuyor bir atlı dört nala benliğimde
Üflüyor şeytan sessizce
Kırılgan çekiç-örs- üzengime

Kızgınım bugün
Her gece güneşe tapan aya
Suya yalvaran söğüt ağacına
Biçare putlara dua eden insana
Ve sana
Öfkeyle patlayacak bugün
Tüm kainat
Mürekkepli kırbacımın haşin sesleriyle
Yalvaracak bana bütün kadehler bu gece
Sürsem diye dudağımı eşiğine
İşlemek için bütün günahları
Sarhoş bir cesedin örtüsüyle

Kızgınım bugün
Her şeyden çok sana
Peki neden?
Koptun diye benden
Şimdi ben
Yalnız bir tek beden
Daha uyanamadan ben
Bu kabus dolu ayrılık gecesinden
Buldun bu adamı birden
Gördüm
Ve duydum sizi uzaktan
Kulağıma gelen kuş seslerinden

Peki neden?
Neden kölesi oldun o adamın
Oysaki ne bir yarı tanrı
Ne de fanilerin kralı
Yalnız bir serseri
Dilenci, sünepe
Sonradan görme
Meşrebi geniş
Lakabı kahpe
Ne bir yurdu var ne de yeri
Var birazcık zenginliği
Anlaşılan varmış parası
Almış senin gibi güzel bir cariyeyi

Peki sen ne istedin?
Ezilmek
Hor görülmek
Hakaret istedin
Bir çamur misali şekilenmek istedin
Kırık bir çömlekçinin kaba ellerinde
Süt liman denizde
Atadın kendine bir kaptan
Kendi bereketli topraklarında
Yarattın bir imparator en baştan
Verdin ona elinle dizginlerini
Kapattın perdelerle gözlerini
Susturuldun
Susmak istercesine
Dilini bağladın kaderin ipleriyle
Kukla gibi oynuyor şimdi
Bir yabancının ellerinde
Ödüyorsun bedelini yularındaki yemin
Sonu olmaz bir uçuruma sürüklenmekle