Kızgınım Aşka Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Kırgınım,
Hatta kızgınım aşka,
Ne zaman girse gönül bahçeme.
Hasret çiçeği ekti toprağıma...

İçimdeki baharı,
Zamansız çevirdi karakışa.
Özlem pınarlarını akıttı,
Umutları serpti geleceğe,
Zamansız kopardı fırtınaları,
Sarıya boyadı yeşil yaprakları...

Kırgınım,
Hatta kızgınım aşka,
Mevsimlerden yazken,
Kırağı düşürdü gönül çiçeklerime...

Yağmurları yağdırdı,
Gülümseyen gözlerime.
Uykuyu unutturdu gecelerime,
Düşlerime acılar doldurdu,
Soldurdu umut çiçeklerimi...

Kırgınım,
Hatta kızgınım aşka,
Anlatmadım anlatamadım dertlerimi
Kimseler dinlemedi beni...

Şiirlere yazdım,
İsyanlara haykırdım,
Tanrı’ya yakardım,
Kurtar beni diye,
Kurtulamadım insafsız aşktan...

Kırgınım,
Hatta kızgınım aşka
Kan çanağına döndürdü gözlerimi,
Beyaza boyadı siyah saçlarımı...

Gülümseyişlerimi soldurdu,
Hüzün sardı her yanımı.
Güneşimi baharımı çaldı,
Hiç acımadı mahkum etti yalnızlığa,
Benim aşkı seven yüreğimi...