Gecenin koynundan aldım kimsesiz ruhumu
Sonra bir salkım gözyaşı bastım yarama
Yaktım tüm denizleri, kor olmaya niyetlendim
Şimdi Soluğunun yokluğunda ateşler damlıyor yüreğime
Pervanen oluyorum bir semazen gibi dönüyorum etrafında
Ve çığlık çığlığa bağıran sessizliğin de Kayboluyorum
Yokluğuna değil, giderken beni götürmene kızıyorum!
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Unutuluşa kurulu saatlerin tiktaklarına düşünce ruhumuzun gölgesi an hicranlı bir nehir gibi üzerimize devrilir. Hercai gülümsemeler ekeriz yine de yaşamın kıraç ovalarına, gönlümüzdeki isyanlar ve aldanışlar şiirlerle birlikte demlenir...
Tebriklerim yürekten
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta