Kızgınım! .. Şiiri - Mustafa Gözelel

Ben bu akşam,”eyvah”lara kızgınım;
Yarım bıraktığım şiire,
Sulamadığım çiçeğime,
Ve gönülsüzce selamladığım
O ihtiyarın yüreğine,
Ayıp ettim biliyorum…
Ben bu akşam,”eyvah”lara kızgınım.

Ben bu akşam,”sabah”lara kızgınım;
Geç geldiler,telaş yaptım,
Balık tutup top oynayacaktım,
Haber vermeden yağmuru getirdiler!
Ben de şemsiyemi kırıp attım…
Ben bu akşam,”sabah”lara kızgınım.

Ben bu akşam,”tamah”lara kızgınım;
İnsanların bitmeyen açlığına,
Nefse “dur” demenin güçlüğüne,
Ve kandırılmış masumların,
Bir simitlik harçlığına…
Ben bu akşam,”tamah”lara kızgınım.

Ben bu akşam,”silah”lara kızgınım;
Ömür dediğin,bir namlu ucu,
Kanın çekilmesi,tarifsiz acı!
Vahşi bir öfke ya da intikam,
Mazluma yetiyor,zâlimin gücü…
Ben bu akşam,”silah”lara kızgınım.

Ben bu akşam,”günah”lara kızgınım;
Duasız,tövbesiz geçerken zaman,
Çok ucuza satılıp-giderken imân,
Gelmesin üstümüze,zayıfız şimdi,
Günahsız bir güne hasretiz inan…
Ben bu akşam,”günah”lara kızgınım.

Ben bu akşam,”îzah”lara kızgınım;
Bir cümleyle anlaşılmak isterim,
Bir bakışla dile gelsin hislerim,
Kelimeler,yormayın bu akşam beni!
Çok sükûtu,az lafa tercih ederim…
Ben bu akşam,”îzah”lara kızgınım.

Çokça efkârlandım,çokça üzgünüm,
Ben bu akşam,bir de bana kızgınım…

Kasım 2008