Başını yere eğmiş,
Gözleri ufak ufak taşlarda, kurumuş otlarda.
Çaresiz…
Kızacak tek kimsesi kendisi kalmış!
Öylesine yorgun ki…
Yaşadığının bile farkında değil.
Küfretmek istiyor içinden,
Kızıyor kendine,
Kızdıklarını düşünüp,
Ve iyice doluyor,
Tam taşacakken gözlerinden…
Eli sigarasını hatırlıyor, cebine girip,
Sonra biraz rahatlıyor…
İkinci paketten sonra!
Kayıt Tarihi : 12.2.2016 17:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!