Kızdırmayın Doğayı Şiiri - Niyazi Çetin

Eskiden böyle değildi doğa;
Bir başka eserdi çocukluğumuzun yeli,
Vitamin taşırdı ciğerlerimize;
Güneşi çekerek içimize
Doyardık...
Bugünse tersine dönüyor dünya;
Ne yazın eski tadı, ne baharda umut var,
Yerde toprak, gökte güneş kan ağlar...

Eskiden böyle değildi doğa;
Yabancıydı ırmaklar kimyasal atıklara,
Derelerde serin serin yürürken
Okşardı ayağımızı balıklar,
Bir ürperti, yüreğimize doğru
Yükselirdi gıdıklaya gıdıklaya,
Duyardık...
Bugünse tersine dönüyor dünya;
Ne denizlerde şifa, ne çağlayan dere var,
Irmakta su, suda balık kan ağlar...

Eskiden böyle değildi doğa;
Bereket dökülürdü bulutlardan toprağa,
Eğilip öperdi maviyi
Koylarda yeşil dallar,
Sevgi toplardı arılar çiçeklerden,
Ağaçlarda kuşların bitmeyen müzikali;
Yüreğimizle izler, ruhumuzla dinlerdik...
Bugünse tersine dönüyor dünya;
Ne bulutta bereket, ne arıda iştah var,
Ağaçta dal, dalda kuşlar kan ağlar...

Eskiden böyle değildi doğa;
Tatlı geçişler vardı mevsimler arasında,
Barışıktı giysilerle tenimiz...
Bugünse tepetakla mevsimler, yıllar, aylar;
Durup durup sel kusuyor bulutlar...
Küresel patronların açgözlü tuzakları
Tükenişe sürüklüyor dünyayı;
Kanserli tohumlara tutsak edildi toprak,
Kırıldı dalların direnci,
Artık gülemiyor yaprak...
Doğaya göz koyanlar acımasız, insafsız;
Hukuksuzca, alçakça katlediliyor
Barışa bayrak olan zeytin ağaçlarımız...

Ey kara paranın kapkara uşakları,
Ey insanlık düşmanları;
Çekin kanlı elinizi doğanın boğazından,
Kendinize gelin artık, uyanın;
Giderseniz üstüne üstüne
İntikamı yaman olur doğanın...

25 / 09 / 2014