Durduk yere hiç kimseye çatmadım
Mazlumları EZENLERE kızdım ben
Komşum açsa yatağımda yatmadım
Fakirleri ÜZENLERE kızdım ben
Merhameti vicdanını boşlayıp
Bencilliği genlerine işleyip
Zengin diye fakirleri dışlayıp
Huzurunu BOZANLARA kızdım ben
Söz verince çabuk cayıp dağılıp
Çamur deryasına girip boğulup
Yâri varken başkasına eğilip
Sevdiğinden BEZENLERE kızdım ben
İşim olmaz bu dünyanın tacıyla
Helal ise yaşayayım acıyla
Kulu korkutarak cinle öcüyle
Saraylarda GEZENLERE kızdım ben
YOKSUNİ’yim bunu dilde tutamam
Zulüm görsem bir kenara atamam
Eğer varsa ayıbından utanan
Zevk içinde YÜZENLERE kızdım ben
Kayıt Tarihi : 25.9.2022 12:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.