Kızarttım Şiiri - Mehmet Çoban

Hayatımın bir döneminde
Kırmızı renk önde
Hayallerimin içinde
Ucunda, bucağında, köşesinde
Rengârenk düşlerimde
Çizdiğim resimlerde
İnsan ilişkilerimde
Dilimin ifadelerinde

Kızartılmış temcit pilavı gibi
Ağızda çiğnenen sakız gibi
Kırmızı ile yatıp kalkmıştım
Başka hiçbir renk tanımamıştım

Kör gözlü, badem gözlü
Sırma saçlı, zülüf döküşlü
Favorileri kulak altı
Ensesi kalın uzun saçlı
Felsefesi entel
İşleri dantel
Günlerin içinden
Başka renkler tanıdım

Bir zamanlar oynadığım körebe
Edince beni sürekli sobe
Yırtıp çıktım kabuğumu
Salıverdim özgürlük tutkumu

Özgürlük, ölümlü insana karşı
Özgürlük, dayatmacı yasaya karşı
Düzen düzen içinde saklı
Dili barış eli silahlı
Günlerin içinde gözlerimi açtım
Güneş ışığıyla çarpıldım

Babam ‘a bire salak oğlum’ dedikçe
Arsızın biri çıkıp ülkem halkına pişkince
“Aptal” diye verip veriştirdikçe
Ne salak oldum ne de aptal
Anladım onların tek derdi kapital
Kendisinden başka yok aptal

Siyasetleri, düşleri, düşünceleri, ideolojileri çıkar
Sadece dillerinde insanlık, saygı, sevgi barış var
Hayat standartları kibirli, entel, dantel sınıflayıcı
Kendilerini efendi yerine koymuşlar halka yukarıdan bakışlı

İşlerine gelince laik, demokrat olan
Kendilerine kurban olanları aydın sayan
Karanlık bir toplumun içinden
Aydınlığı yakaladım ben

Varoş edebiyatı yapıp varoşları bilmeyen
İnsanlık edebiyatı yapıp insanlığı bilmeyen
İşçi edebiyatı yapıp işçilerden tiksinen
Söylemlerin içinden
Gerçekleri ayıkladım ben

Gerçekler çarpıcı, yalın, gören gözlerden
Tarafıma oh, karşı tarafa yuh çelişkisinden
İkiyüzlü riyakârlıkların içinden
Sevgiyi, saygıyı, paylaşımı yakaladım ben

Bugün belediye otobüsüne bindim
Eski mi eski otobüstü bindiğim
Ön camın üzerinde bir yazı vardı
Yazıyı okuyunca aklım şaşkın kaldı

“Yaşlıya, özürlüye yer vermek çağdaşlıktır”

Hangi gerici devirde yazıldı bu yazı bilmem
Yeni çağdaş otobüslerde bu yazı yok artık neden?
Durumlar değişti haberi yok bunu yazanın
Bilmiyor felsefesi değişti artık çağdaşlığın

Çağdaşlar şimdi yaşlıya özürlüye yer vermiyor
“Yaşlıya, özürlüye yer vermek çağ dışılıktır” diyor

Yaşlıya, özürlüye yer veren varoşlar
Eskimiş köhne, geri kalmış, mahalle, şehir ve kasabalar

Yerinden kalkmıyor, aydın, çağdaşlar
Yaşlıyı, özürlüyü görünce burun kıvırmalar

Hey gidi dünya, sen her şeye kadirsin
Dürüstleri bitirir, riyakârları sevindirirsin

“Elhamdülillah bizde Müslüman’ız hayatımızda din olmasa da”
“Elhamdülillah bizde laik’iz dine karşı çıksak da”
“Elhamdülillah bizde demokratız her gün dayatsak da”
“Elhamdülillah bizde çağdaşız her tarafı putlarla doldursak da”

Şimdi renkleri seyrediyorum, hepsini birden
Alı, moru, yeşili, beyazı, kırmızıyı, mavisinden
Hepsi benim rengim, paylaşım, saygı ve sevgiden

“Elhamdülillah bizde, bende dememe gerek yok ki dilimden
Hayatımda ne varsa, odur inancım, aklım, yaşamımın içinden”

İkiyüzlü riyakârlıkları bir kenara ittim ben
Bende olmayanla övünmek gelmiyor içimden

Müslüman’ım deyip, dinsiz gibi yaşayanlardan
Solcuyum deyim kapitalizmin kucağından bağıranlardan
Demokratım deyip darbeci, dayatmacı olanlardan
Hümanistim deyip, insanlık katilliği yapanlardan
Laik’im deyip din istismarcılarından, din düşmanlarından
Her türlü mereti işleyip “içimde kötülük yok” tokluğundan

Bıktım, usandım, yoruldum ben
Kızarttım düşünceleri tavada, çöpe attım ben

01.07.2011 - İzmir