Kızarırım Şiiri - Eyüp Cüce

Kınamayın dostlarım,mevlam böyle yaratmış,
Her övgüde, ocakta kor gibi kızarırım.
Mevlam her cemale nur, bana ise ter katmış,
Taşa alıştım, gülde ar gibi kızarırım.

Kendi gurbetimdeyim, kendime el eviyim,
İsmail'i kesmeyen bıçağın bileviyim,
İbrahim'i yakmayan ateşin aleviyim,
Musa'dan mahrum kalan Tur gibi kızarırım.

Fıtratım,hilkatim bu, mahcubiyet özümde.
İsyanlara uzağım,şükür var her sözümde.
Toz kadar kibir bile bulunamaz izimde.
Ben böyleyim,ocakta har gibi kızarırım.

Sevdaya memur iken hasrete atanan ben...
Mevsimi beklenmeden kesilip budanan ben...
Deli gibi sevsem de demeye utanan ben...
Kızararak öptüğüm yar gibi kızarırım.

Sanırım her davada sanık benim; celsem var,
Yaradana bin şükür, minicik bir cüssem var,
Her ağlayan çocukta sanırım ki hissem var,
Gözyaşlarında suçum var gibi kızarırım.

Sahte dostluk satanlar gerçek düşmanlık alır,
Gönlüme gülle gelen gülistanımda kalır,
Zaten Cüce'yim, boyum övüldükçe kısalır,
Övmeyin, alışmadım, nar gibi kızarırım.