Kız Sen Şiiri - Atıl Kesmen

Kız sen....
Şu dağlara bakar”mısın...
Ne kadar dumanlı ne kadar endamlı değil”mi...
Sakın....Sakın imrenme o dağlara...
Sis bürümüş onların tüm heybetini...
Kendilerinden korkuyorlar..
İçin için çürüdükçe...
Bir yudum nefes dilenirler..
Görünüpte bilinmezliklerinde.......

Dağlar...Dağlar...
AMA......yaman ağlar bu dağlar...
Her sabah güneşini bekler bu dağlar..
Bir bakımlık gözlerine doğacak...
Onlara yalnızlığını unutturacak...
Onlara yıllanmış düşüncelerinde yol gösterecek..
Bir avuç sevgi arar bu dağlar...............

Kız Sen....
O dağlar kadar yaşlı değilsin...
Neden çekiniyorsun...
Geçmiş yüzyıllarda senin imzan yok...
Tarih kitapları seni yazmıyor...
Saçlarına dahi.... daha ak düşmedi..
Yüzün kırışmadı..
Parladıkça parlıyor gözlerin...
SEN.......O dağlarla arkadaş olamazsın...
SEN.......O dağlar gibi sisli dumanlı kalamazsın...
SEN.......O dağlar gibi gizem dolu..
Anlaşılmaz düşüncelerde yol alamazsın.............

Kız Sen......
Yeni doğmuş bir fidansın...
O dağlar kadar...... yaş kalacaksın...
O dağlardan.......... can kan alacaksın...
Dalın narin........... Yaprakların taze...
Estikçe rüzgar...
Kımıldadıkça bedenin....
Gördükçe gözlerin kendini kendinde.....
Düşüncelerin...
O zaman seni büyütecek...
O zaman seni yüceltecek...
Bu yaşam sevgisinde.....

Gün gelecek....
Zaman kendinde tükenecek...
Kız Sen'de bir sabah uyandığında...
O dağlar gibi..
Güneşin doğmasını bekleyeceksin...
Belki.....bir yudum sevgi diye...