KIZ..OĞLAN,.EVLÂT Deyince...

Sevgili evlâdı için,gayret eder ve çabalar,
Tek,iyi olsunlar diye,çırpınır ana-babalar.
.
Yufkadır ana yüreği..Katı görünür babalar,
Bu ikili anlaşmazsa,arada kalır çocuklar…

Baba,bir tokat atınca,ana ordan hemen parlar! .
Ana biraz sevdiğinde,babası tutup azarlar! .

Hemen birçok ailede böyle aymazlıklar olur,
İstikrarsız ailede,çocukta güven kaybolur…

Çoğu kere,anasınca,evlâdın biri dövülür! .
Öte yandan,babasınca,öteki çocuk övülür…

Herşeyi düzeltebilir,gerektiğinde bir tokat;
Çoğu zaman bozabilir,gereksiz ise o tokat..

Oğlan,bir sigara içse…Baba,hayli celâllenir! .
Ana oğlandan yanadır..Tutar,eşine dellenir! ..

Kız,bir arkadaş edinse…Evde kopar bir kıyamet! ..
Ana,babadan daha çok,abisi etmez merhamet! .

Aileye danışmadan,oğlan,hele bir kız bulsun…
Aklıselimle davranıp,demezler (hayırlı olsun..) ..

Ana,oğluna,Eş değil,kendisine gelin arar…
Baba,kız’a,koca değil,kendisine damat arar…

Mutabakatsız arayış,kimseye getirmez yarar..
Her hususta,aileler birlikte vermeli karar..

Ana-baba,evlâdının kötülüğünü istemez;
Ne kadar üzülseler de,onlara beddua etmez…

Ana-babanın korkusu,(Oğlan, bir yanlış yapmasın! ..) ,
Henüz sırası değil ya…Başlarına iş açmasın! ..

Hele kızlarımız dersen? ..Yüreğimiz başka titrer…
Bir adım ileri getse? ..ana ağlar,baba kükrer! ..

Çabalar boşuna değil..Onlar iyi olsun için…
Başlarına birşey gelse? ! ..Yanarız hep,için-için .

Ba’zan çaba,boşa gider..Örer ağlarını KADER…
Tüm iyi niyetlerimiz,gayretimiz olur heder! ..

İyi nedir,nedir kötü? .Çoğu kere biz bilmeyiz,
Ne yaparlarsa yapsınlar,yüreğimizden silmeyiz…

Belki de bir hayr vardır…Hayrsız sandığımızda,
Hayrsızlıklar bulunur,hayrlı sandığımızda…

Kimi Talih,kimi Kader,kimimiz de Yazgı deriz..
O’nlar için,gece-gündüz hayr dualar ederiz..

YARABB! .YARABB! ..SEN UZAK KIL,UYUŞTURUCU,KUMARDAN..
FUHUŞTAN,İFTİRALARDAN,TÜM KÖTÜ ARKADAŞLARDAN! …

İyi niyyet,sevgi,şefkat,merhamet,ana-babadan;
Duamız yüzü hürmeti hayrlısı da HÜDA’dan…

Evlât acısı vermesin,hiçkimseye YÜCE MEVLÂ…
Kız,oğlan,gelin ve damat..değil birbirinden evlâ..

“ Damdan düşmeyen bilmezmiş..” DOĞU’dan bir atasözü,
Kimseleri düşürmesin! ..bunca lâfın kısa özü..

Nerden esti,Cemalettin? .Anlatmaktan için şişti! …
İçini döksen nolacak? ..Artık devirler değişti..

-ERDEK-04.04.2007