Yalnızlığın ve aşk-ın tek abidesi
Boğazın prensesi,ruhumun birincisi
Karanlık hüzünlerin,gizemli geçmişi
Denizin ortasında yapayalnız
Martılara sevdalılara minicik saray olan
İstanbul boğazının girişinde
Üsküdar’ın sembolü’ Kız Kulesi’
Hepten yalnız ve bir başına
Endamında boğulur tüm balıklar
Uyandırınca dalgalar sandalları
Boy verir cami minareleri gölgende
Sahilinde yudumlar aşık-lar, çayını
Maviye,yelken açar’ Kız Kulesi’
Senin için şiirler yazıyor şairler
Geceleri ise bir yosma edasıyla
Geçen gemilere göz kırpar fenerin
Marmara’nın tek efsane prensesi
Üzüm sepetinden çıkan bir yılan
O endamlı güzelliğine zehrini kusar
Dalgalar şarkı söyler,ağıtlar eşliğin de
Bir ömrü kuşatır gibi gözlerinde
Dünya seyreder gıpta ile seni’KIZ KULESİ’
Kayıt Tarihi : 29.11.2014 19:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!