Kız Kulesi ile Sohbet Şiiri - Yücel Asma

Dün motorla Üsküdar'dan Beşiktaş'a geçiyordum;
Bir martı kondu omuzuma,
Rüzğarın selamı, Kız Kulesi'nin sitemi var dedi.
Oracıkta aklıma düştü son görüşmemiz.

Askere gidiyordum hani,
O gün bu gün çok zaman olmuş.
Aramıyor sormuyormuşum seni;
Hem suçlusun hem güçlü.

Oysa asker ocağından;
Selam yolladım sana,
Tertibimle ta Ağrı'dan
Hemde gülüşmelere aldırmadan.

Sense selamı almak şöyle dursun;
Hatrımı bile sormamışsın.
Neyse şimdi buradayım.
Ben düşman olmam, eski dostum.

Görmeyeli baya artmış albenin;
Eski halinde güzeldi ya, daha bi güzelleşmişsin.
Somurtma işte geldim.
Seni nasılda özlemişim.

Sende benim gibisin;
Benimde yok senden başka yarim yarenim.
Hala iki sırdaşız değil mi;
Üstelik ağzımızda sıkı.

Ha şöyle gül biraz, gamzelen güzelim.
Gerçekten yılan yalan mı?
Kıralın kızını sen mi öldürdün?
Kimseye söylemeyeyim mi?

Çok hoşsun söylesem deli derler zaten;
Daha seninle dost olduğumuza inanmıyorlar.
Kaldı ki kralın kızını öldüreceksin.
Nerde kalır o zaman kehaneti kahinin.

Hatırlıyor musun? İlk tanışmamızı.
Sevgilim gittmişti, yapa yalnızdım karşında.
Gözlerimde nemliydi,
Biri ağlama dedi, o sendin.

Kaldırıp kafamı sana baktım.
O gün adımı melenkoli taktın.
Bir aralar dilin çözüldü; ne sevdalar anlattın.
Her aşığı Leyla ile Mecnun sanardım.

Ne zaman dellensem hayata, sana gelirdim.
Üç isimli kızı hatırlarmısın,
Bir bilsen şimdi ne kadar pişmanım;
Galiba ondan gereksiz yere ayrıldım.

Ya subayın kızı az mı canımı yaktı?
Diktatörüde bilirsin, ben bir tek onu bekledim.
Sende saklı benim her anım.
Ahımda, duamda, sırrımda senin.

İlk akşamı annesizliğimin,
Yetimliğimle, öksüzlüğümüm birleştiği gün,
Başım omzundaydı içimde bir hüzün,
Hüngür hüngür ağladığımı ilk sen görsün.

'Ölen haziranda öldü diye'

Haziranı takvimlerde aforoz ettik.
Yıllarda haziran yoktu artık.
Hiçte üzülmüyorum, çokta iyi yaptık.
Yine gelirim, hadi Allah'a ısmarladık.