“Çaylar geldi.
Benimki açık, Kız Kulesi desenli sanmıştım
bardağı; ah şu titreyen, telaşlı heyecanım.
Önce biraz güldü, sonra sustu; sonra gözleri
kapandı kahkahalarının içinde.
Kaç şiir yazmalıktı, kaç özleme sığardı o an.
Bir şey de diyemedim, öylece seyrettim.
İstanbul gözlerimin önünde kaybolmuştu,
Galata desen silinmişti karşımda, manzaramın
güzelliğinin arkasında.
Hava da güzel, bir esinti, saçlarını nasıl
kıskanıyorum; yüzünün her zerresine dokundu.
Elleriyle saçlarını düzelttiği an yüzündeki
sivilceler çiçeklere dönüştü.
Bir martı masamızda, simitle de ikna olacak gibi değil.
Sonra bir gün gitti.
Dönecek gibi bekledim, dönmemek üzere gitti.
Martılar, martılar ise bir şiire ikna oldu…”
Kayıt Tarihi : 22.1.2023 23:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!