Kız Kulesi Şiiri - Yavuz Taş

kız kulesinin etekleri uçuştu
yorgun vapurlar öksürüklerle selamladılar onu
gülümseyen bakışışını aradılar
nazlı nazlı salındı
kız kulesi gülmedi
öylece baktılar

gökyüzü yıldızlarla tutuştu
üsküdarda binlece zebani
karayağız binlerce delikanlının katilleri
ve onların iğrenç sesleri
boğazında düğümlendi istanbulun
kız kulesi bağırdı onları bulun
sonra elleriyle
kuş yemleri toplayıp gökyüzüne attı
martılara yeni umutlar fırlattı
beşiktaşta yakılmış ateşi
etrafında dönen kan emicileri
kız kulesi tek tek anlattı

haliçte nal sesleri
hayvan böğürtüleri
kız kulesi yol gösterdi
işte fatih indirdi gemileri
ezan sesleri sardığında boğazı
mutluluktanmı bilinmez ama
kız kulesi ilk defa o gün ağladı

eyüp sultanda binlerce insan
duadan köprüler yaptılar kız kulesine
bir turna konup tepesine
gelenlere el salladılar
nice yolda kalmışa yol gösterirken
şimdi çaresiz
boynuna esmer ağıtlar bağladı
geri dönmeyen binlerce aşkın
yüzlerce kere savaşını yaşadı
kız kulesi hatırladı
ama dedimya bidaha hiç ağlamadı