Kız Kulesi Şiiri - Ömer Faruk Akbıyık

Kız kulesi,uzakta..
Işığın,denizi öptüğü yerde
Teknelerin,vapurların ayak izleri
Dalgalı ay ışığında..

Işıklar içindeki kıyılar..
Karanlıkta en ufak iniltiyi bile
Tasır
Berrak ve soğuk
Günbatımı esintisiyle..

Her iki koldan ayrılan kıyılara,
Ulaşır çığlıkları,sorhoşlar irkilir
Aşıklar ayrılır ateşle yanan bedenlerinden
Ayaz bilir,balıkçılar bilir, tekmil balık bilir
Vapurlardan duyulmaz
Sessizliğini kız kulesinin...
Biz bilemeyiz
Sigara içilebilen bölüm yyabancı
Doğaya
Denize
Ya da kalbidir denizin orası
Sigarasınından bir nefes veriyordur
Martılara
Karalar içinde küle gömülü adamlar ve kadınlar

Kız kulesi,uzakta
Işıklarla saklıyor mahremiyetini
Kız kulesi yanlız
Saçları alev alev yanar da
Sokulur kalbime
Ağlar
Anadolu anlamaz
Rumeli bilmez...

Acılarla vapurlar aşina
Martılar tanır beni
Kız kuleside
Yanar çünkü kalbimde
Issız bir yanlızlıkta
Her gece durmadan
Dirilir

Kız kulesi,
Ben...
Yanlızız.

Kıyılar çok uzakta...