Kız Kulesi Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

İnsanın hiçbir yaşı hiçbir yaşına benzemez
Yıllar önce geldim kız kulesinin önüne
Her geçen gün ayrı bir aşk besledim kendisine
Oysa farklı değildi o hep aynıydı
Benim içim değişmişti
Yaktım bir tütün batman ile
Baktım kuleye
Üstünde dalgalanan kanla bezenmiş hilal
Üzerinde kaç neferin kanı var
Sahilin boyu bir ağacın damarları gibi kız kulesinde toplanırlar
Kendinden razı şekilde kız kulesi tüm İstanbul'a ihtişamıyla başkaldırır
Dönüp derin bakınca bu bilmecedir anlaşılan
Neyse ayrılıyorum bağrından yıllar sonra veya belki yakında görüşmek üzere tüm yitik aşklara benden selam söyle ey dik başlı kız kulesi!