'kız'ıma Şiiri - Halil Özcan

sevgili kızım üşüteceksin,
yağmur yağıyor, sağanak yağmur,
gel göğsüme, gel kollarımın altına,
sevgili kızım üşüteceksin,
bak ayakkabını kirleteceksin,
çamur kaldırım taşları, çamur...
gel kucağıma, gel kollarıma,
bak ayakkabını kirleteceksin.
kapıdan pencereden uzat burnunu,
o yağmurdan çamurun kokusunu çek,
bu yağmurlarda, ben de; bir yol yorgunu
kızım sen bir kelebeksin, güzel bir çiçek.
dur güzel kızım koşma öyle sen,
düşersen sızlar içim yanar ciğerim,
koşarken nasırlı ellerimden tut,
tuttuğundan beri nasırsız içim.
yüreğimi hoplattın onmaz bakışla,
gözümden gökyüzünden öyle akışla,
bu yağmur dinmez böyle yağışla,
güzel kızım çölleri yeşerteceksin,
bak diniyor yağmur sen üzüldün diye,
bu yüzden bir an olsun üzülme bile,
ben yanarım yüreğimin şu bam teline,
güzel kızım bir tek sen ses vereceksin.
ellerinle değ karlara ve çamurlara,
zıpla kaldırımdan kaldırımlara,
uzaklaşma buradan çok uzaklara,
bu mahalleyi sen ne bileceksin?
güzel kızım hislerimi dökeyim topla,
sallan salıncakta, oyna bir topla,
beklerim seni kaydırağın ben en ucunda,
bu park gönül parkı çok seveceksin.