Ve içindeki çocuk ölür zamanla,
Eskisi gibi okuyamaz olursun.
Bir bakmışsın ki şarkılar kanatır,
Onca hatırada kaybolursun.
Kalem tutamazsın titrer ellerin.
Artık sayfalar bomboş kalır.
Bırakamadığın o defter,
Rafta tozlanmış bir kitaptır.
Karanlıktan korktuğun sessizlikler,
Sırdaşın olur zamanla anlarsın.
Ağladığın gecenin sabahında
Gülerek uyandıkça, olgunlaşırsın.
Yüreğinde bir ağırlık var kızım.
Hayallerini o mezarda mı taşırsın?
''Korkma ben geldim'' dese biri,
Omzunda saatlerce ağlarsın...
Kayıt Tarihi : 5.7.2021 18:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!