Güneşe bakınca gözleri kısılan
bir kız çocuğuyum ben!
Acılardan kalbi yanan.
Kalemdeki mürekkeple
oynayan bir kız çocuğu.
Sevmeyi bilmeyen,
sevilmeye çok yabancı...
Konuşmayı beceremeyen,
susmayı ezbere bilen bir kız çocuğu
ve ağlayan, güldükçe ağlayan...
Yani ben mutsuzum üstadım!
hem mutsuzluk bu bir kere bulaştımı yüreğine gider mi?
Kayıt Tarihi : 25.7.2020 01:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!