Küçükken, porselenden bir bebeğim vardı
Evin en kuytu köşesinde saklanırdı.
Teni soluk, ifadesi anlaşılmazdı
Bazen gözleri nemlenir, ufka bakardı.
Tebessüme yer yoktu o dudaklarında,
Tek oyuncağı, pembe elbiseleriydi.
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta