Kız çocuğu Şiiri - Erhan Balaban

Geçerken bir vasıta -
Püskürdüler kaldırım kıyısına biriken yağmurlar,
sardım göğsümde serçe gibi, paltom ıslanırken.
Konuşuyordu küçüğüm, şirindi, hem nazik tavrılar;
dalgalardan ürktüğünü anlatırken.

Bir kız çocuğu bırakırken;
okyanusun çılgın fırtınasına emaneti,
bulmalı o kayalıkları, annesine sözüm varken.
Aynada izlemek gibi, kuytu gözlerin derinliğini.

Genç bir kız olacaktı, onurlu bir kadın sonra.
Dönmemi bekle derken, teselli ettim terketmeden.
Sürmeliydi gözleri, akmadı doğallığı ağlarken.

Durmadı kör şoför, müsait bir yerde.
Dalaştım, sövdüm inemeden,
cam kırıkları doldu yüreğime,
gözlerimin içine, içten içe erirken.