Kız Böceği Şiiri - Theophile Gautier

Gölde ya da ırmak kıyısında

Süpürge otlarının üzerinde

Çiy;

Yabangüllerinin dikenleri üzerinde,

Ulu ağaçların gölgelerinde,

Çitlerin üzerinde,

Keçiyolunun kıyıcığında büyüyen.

Küçük Marguerite’in düşünde,

Eğilen alnının üzerinde,

Yeşil dalgalı,

Çavdar tarlalarının üzerinde,

Yaz yelinin kanatlarında heveslenen.

Menevişli ovalara eğilmiş tepelerde,

Çayırların çimenlerin üzerinde,

Fundalıklarda,

Koca karaağacın üzerinde,

Yalnızlığında büyüyen.

Gönül eğliyor kızböceği;

Göğün kıyısında,

Puslu havayı dağıtan günışığında,

Parlıyor Shakespeare’in Fırtına’sında

Ariel’in bakışı gibi.

(…)

İşte kızböceğinin engin ülkesi,

Keyfince hüküm sürdüğü;

Hevesleri halleri,

Günışığında sedeflenen.

Kendi küçük ailesinde,

Hangi kız,

Yirmi kez isterse onu düşünde,

Kızböceği gibi olur,

Kızböceği gibi özgür

Ve erden.