Kız Ayşe Şiiri - Abbas Paksoy

Beni, âşık ediyor, şu heves’in.
Kulak’larımda çınlar, ince ses’in.
Sanki, boynumdaki, beyaz kefen’sin.
Neymişsin, sen böyle, söyle kız Ayşe.

Koynuma, koş gel desem, çağlamazsın.
Gönlünde kalam desem, eğlemezsin.
Gidiyorum desem, hiç ağlamazsın.
Neyleyim ben seni, söyle kız Ayşe.

Küçücüksün, cahilsin, hem de şirin.
Senin, sıcak koynundur, benim yerim.
Taze gonca’nı, ne olur ben derem.
Yorulmam senin kol’unda, kız Ayşe.

Aktı yol’una, aşk’ımın suları.
Gider peşinden, dolanı, dolanı.
Neylersin, hayaline kul olanı.
Kül’ümde, yüz’üne tozar, kız Ayşe.

Sensin benim, annenden düşen pay’ım.
Senin tadına, olur mu, hiç doyum.
Ak yüz’üne, hasret kaldı, Paksoy'um.
Gel de, bir koklayayım seni, kız Ayşe.