Kız Şiiri - Zihni Fakir

Bir rakı sofrası mı mundar etti seni

Yoksa yüksek tonda söylediğin şarkılar mı anlatıyordu

O akşam her şeyden çok beni…

Çok mu sevmiştin ki…

Hangi fanide buldun o ara beni

Yüzünde ki bir tek beni bile sevecek beni

Âdem’in kayığında başlayan

Kıyılarıma kadar ulaşan

Oysa okyanus dalgası telaşı sanmıştım kendimi

Sahiline vuran kız…

Yalan kız….

Yalancı kız…

Nasıl mundar ettin beni kız

Ya da bilmediğim bilmem kaçında

Beni,bizi….sevgili

Canımdın kız

Kız, sen canımdın…

Kızamamam ki hala canımsın kız…

Henüz olmamış bir meyve kadar

Özen gösterdim, yüzüne konan tebessüme

Oysa sen; Zeytin dalı kadar narin ve kırılgan mıydın ki

Niye bana güldün kız?

Ne yazık…

Gülmesinler bana

Gülmezler bana demi kız?

Biz… Bir kum tanesine güvenmişiz

Karetta yuvası kadar çaresiz,

Ne yazık… Soğan zarı kadar hassasmış sevgim

Ah... Bir türlü…

Araya kaynamayı başaramadım sevgilim

Çok eski bir hüzündür gönlümde

Oyuncaklarımı kaybettiğim o gün

Plastik Kara Şimşek, Sarı Mercedes, Üç tel gitar…

O gün…anladım ki

Daha çok sevmeliyim bana ait olacak her şeyi….

Sevdiğim her şey bana ait olmalı….

Bana ait olanı sevmeliyim…

Canı gönülden..

Ayıp olur yoksa…

Pembe köşkünde usluca ve mağrur bekleyen peri kızına

Ayıp olur açmamış güle, toprağa düşen cemreye, ilkbahara

Yan yana iliştirdiğim tüm güzel kelimelere, anlamlara

Adına Bahar dediğim, henüz doğmamış çocuğa

Ayıp olur seni benden önce sevenlere

Ve ayıp olmaz mı bana sevgilim

Seni sevsem yeniden…