Kıyyam Şiiri - Zülfü Kılıç

KIYYAM

Sevda'nın kıyamına durmuş gönlüm
Bir duayı okur gibi seni anlatırken
Dilimdeki sözler kırılıp içime dökülüyor
Kederinden bezgin firari yüreğim
Münferit uzak şehirlerde sürgündü
Özlemim ise
İdam sephası'ndaki bir mahkumun
Annesinin ciğerine işlemiş acısı gibiydi
Tam gönlümde dem tutmuşken sevgin
Göğsümün üstünde bir soğukluk
Ömrümün kışı yetmezmiş gibi
Haziranda bile üşüyorum
Yabancısı olduğum bir gönülde
Kendimi
Denizlerde yolunu kaybetmiş bir yunus
Ötüşünü kendimden bile sakladığım
Yuvasından düşmüş kanadı kırık bir kuşum
Bedenime giydirilmiş kefen gibi
Bendeki İflah olmaz yokluğun
Her gece uyandırıp beni alnımdan öpüyor

ZÜLFÜ KILIÇ