Kiyova Şiiri - Talat Akay

Ölümlerin en iğrenciyle öleceksin KİYOVA,
Ve en rezilcesini yaşayacaksın aşkların.
Gözlerin öyle resimdeki gibi de gülemeyecek.
Ben de yaşam boyu ardından ağlamayacağım KİYOVA.
Bir gün ağzına pıhtılanmış kan tortusu gelecek
Acıyla beni hatırlayacaksın…
İçinden atmak, unutmak isteyeceksin KİYOVA,
Başaramayacaksın…

Beni her andığında acı getireceğim sana,
Taa Hindistan’dan, Uzakdoğu’dan.
İçin parçalanacak.
Her nefeste ciğerlerin dökülecek KİYOVA
Haykıracaksın acıyla…
Yalvaracaksın bir kez olsun görmek için yüzümü
Kurbanlar keseceksin, adaklar adayacaksın KİYOVA,
Göremeyeceksin…

Dünyaya geldiğine, yaşadığına, yaşayacağına
Sevmişliğine, sevilmişliğine, terk edilmişliğine
Tümüne, lanet edeceksin KİYOVA
Ve her geçen gün bir kat daha eriyeceksin,
Gün geçtikçe yürümeye, adım atmaya mecalin kalmayacak
Son defa kan tüküreceksin, boşalacaksın KİYOVA

Son demlerinde, gözlerinin önüne geleceğim
Gözlerin yaşaracak ağlayacaksın.
Ve işte o zaman;
Ölümlerin en iğrenciyle öleceksin KİYOVA…