Kıymık Şiiri - Ayfer Ceylan

Suskunluğunda milyon çığlık!
Çığlığında milyon kıymık var.

Yurdun kalabalık; kalbinin hırkası düşmüş omuzlarından.
Yine de kılıcını tutan bir kahraman,
Sevdiğinde kıvılcım,
Unutmaya koyulunca buz.

İşaret parmağın zindanlara götüren;
Ve yine aynı elin,
Bütün parmakları ellerimden çeken!

Karanlığı karalamak için ellerini kanatan yine sen!
Dövüşmeyi bilemez ki,
Sevmeyi ana dilinde öğrenen!

Devşirme olmayan sevdalar,
Daldığımız yerden geçen…
Omzunda dursun hırkan,
Üşüme bizden giderken!

Evde, sokakta, yastıkta ve de toklukta;
Dumanlı dağlarda yankılansın sevdalar.
Kapansın yokuşunda yorulduğumuz yollar!
Toprağında tozumuz var.

Suskunluğunda milyon çığlık…
Duydukça,
İçime batan milyon kıymık var!