Senleyken seviyormuşum kendimi.
Senleyken kıymetliymişim,
Senleyken değerliymiş nefesim,
Gözlerimdeki inciler.
Gözlerime baktığında,
Bakan gözler senin ise o zaman güzelmiş koyu kahve gözlerim.
Kokun evimdeyken,
Yastığın sağındayken.
Gece uyandığımda,
Elinde bi sigara yakmışken sen.
Ay geceyi terkediyorken.
Yerini güneşe bırakıyorken.
Bi buse kondurduğumda yanağına,
"Sabah mı oldu" dediğinden kıymetliymiş.
O zamanlarda herşey çok kıymetliymiş...
Kayıt Tarihi : 2.4.2019 14:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bazen yerin tam dibinde bulursun ya kendini yere çakılmış gibi...
![Hülya Yalçınkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/02/kiymetlim-35.jpg)
Aşkları yapınca vatan, âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, sevilen olmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan, Dil'ler olmuş vatandaşı.
Yani...bir soluk alalım dedik, hoşçakal demeden önce...
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn Hülya Yalçınkaya hanımefendi..
En derin hürmetlerimle...başarılar dilerim,
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (1)