Kıymetini bilmeli yokluğun,
Çekip bağrına basmalı yalnızlığı,
Koklamaları karanlıkta çiçekleri,
Yüzmeli kuraklığın çatlaklarında,
Varmalı kuru ekmeğin tadına,
Yürümeli uzak yolları.
Aydınlatana kadar memnuniyet hislerini,
Zihnin boşluğunda koşup bulmalı onu.
Zira kıymetini hatırlatırlar varlığın.
En çokta küfretmeli insan,
En çokta küfretmeli!
Efe KartalKayıt Tarihi : 29.5.2022 04:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı sınavlar.
TÜM YORUMLAR (1)