Kıymetin Yok Artık Şiiri - Ozan Divane

Belliydi böyle bir iş edeceğin
Sen beni kafeste kuş sayıyordun
Belliydi bir sabah terkedeceğin
Sen benim bağrımı taş sanıyordun

Nasılsa yıkılmaz yaşar bu dedin
Süreyim bir devran şöyle güzelce
Sen beni mezhebi geniş mi bildin
Acayip söverim hakettiğince

Bunca yıl başka bir yatakta uyu
Kirli eller gezsin omuzlarında
Ben sana bakmaya kıymazken ulan
Sen nasıl rahattın onun koynunda

Beddua etmeye bile değmezsin
Düştüğün hallere üzülüyorum
Daha dün kocandan dayak yemişsin
Bunları kızından öğreniyorum

Utanıp sıkılmadan karşıma geçmiş
Bağışla seni çok sevdim diyorsun
Sanırım yediğin dayak delirtmiş
Sen benimle dalga mı geçiyorsun

Çıkıp gittin alt üst ettin ömrümü
Aldığım her nefes bir hançer oldu
Düşman ettin elin ile gönlümü
Sana olan aşkımın miadı doldu

Kime diyorum ki bu lafları ben
Anlayacak akıl gönül nerede
Bir ömür kapımda nöbet beklesen
Kıymetin yok artık bu divane'de! ! !