Kıymetimi Bilmediler Şiiri - Ozan Bindebir

Ne etsem de, ne yapsam da,
Kıymetimi bilmediler.
Ağzım ile kuş kapsam da,
Kıymetimi bilmediler.

Oldum garip bir amele,
Beton attım çok temele.
Şu hâlime bakın hele,
Kıymetimi bilmediler,

Fırçanın her seferinden,
Yaralandım çok derinden.
Şikâyetim işyerinden,
Kıymetimi bilmediler.

Doğruluktan sapamadım,
İnsanlıktan kopamadım.
Yalakalık yapamadım,
Kıymetimi bilmediler.

İşim, diye geldim, gittim
Gece gündüz nöbet tuttum.
Sanki devlet malı sattım,
Kıymetimi bilmediler.

Dolaştıkça suskun suskun
Çoğu beni sandı küskün.
Ne nankörüm, ne de miskin,
Kıymetimi bilmediler.

Hep çalıştım seve seve,
On beş günde gittim eve.
Yine oldum: “Ulan deve! ”
Kıymetimi bilmediler.

Sandım işim gider hoşa,
Eşek gibi tövbe hâşâ…
Çalıştığım gitti boşa;
Kıymetimi bilmediler.

Kadrosuzum on beş yıldır,
Bu hâlimi böyle bildir!
Gel başıma vur da öldür,
Kıymetimi bilmediler.

Yüksel erir biter oldum,
Derdime dert katar oldum.
İşyerinde yatar oldum,
Kıymetimi bilmediler.

11.12.2002