Yine heyelan yine çığ yüreğime
Siyah hakim gündüzlerime
Gözlerinden uzak gözlerimde yaş var yine.
Ellerimi avutmaya yetmiyor şarap kadehleri,
Odam sensizlik kokuyor,
Yatağım aşksız gecelere isyan ediyor.
Teni toprak kokuyordu,
Ellerine güvercinler konuyor, bitki örtüsünü giysi biliyordu.
Yaşamla buluşturduğu oğlu kopardı Onu doğadan...
Ziguratlara yerleştirdi önce.
Tek bir ayna verdi insanlığa.
Kadın şaşırdı başlangıçta...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!